Johimbina - jak działa i czy jest bezpieczna?
Stosowanie johimbiny cieszy się dużą popularnością wśród osób w trakcie spalania tkanki tłuszczowej. Zgodnie z wynikami badań, naturalny alkaloid indolowy, pozyskiwany z afrykańskiego drzewa znanego jako johimba lekarska, może wspomagać termogenezę, czyli produkcję ciepła, tym samym pozytywnie wpływając na redukcję masy ciała.
Co to jest i jak działa johimbina? Jakie właściwości są przypisywane temu związkowi? Czy stosowanie johimbiny rzeczywiście może przyczyniać się do utraty tkanki tłuszczowej? I czy johimbina to steryd?
Spis treści
Czym jest johimbina?
Johimbina (w j. angielskim yohimbine) jest organicznym związkiem chemicznym pozyskiwanym z kory i liści wiecznie zielonego drzewa, johimby lekarskiej, które naturalnie występuje w takich krajach, jak Nigeria, Kamerun, Kongo czy Gabon. To alkaloid indolowy o niskiej rozpuszczalności w wodzie, który jest częstym składnikiem suplementów diety stosowanych podczas redukcji tkanki tłuszczowej.
W niektórych rejonach świata johimbina od stuleci jest wykorzystywana jako afrodyzjak. Johimbę lekarską nazywano drzewem miłości lub drzewem potencji, a pozyskiwaną z niej substancję stosowano przy niskim libido i zaburzeniach erekcji jako wsparcie funkcji seksualnych.
Jakby tego było mało, johimbina jest antagonistą receptorów alfa-2-adrenergicznych, dzięki czemu może blokować ich działanie. W ten sposób może przyczyniać się do nasilenia lipolizy tłuszczy, czyli rozpadu tkanki tłuszczowej, a także wspomagać zwiększenie dopływu krwi do narządów płciowych i ułatwiać osiągnięcie wzwodu.
Mechanizm działania johimbiny HCL
Dotychczasowe analizy sugerują, że johimbina może wspomagać termogenezę w brunatnej tkance tłuszczowej, co może mieć pozytywny wpływ zwiększenie wydatków energetycznych organizmu. Z tego względu często jest stosowana w suplementach diety wspierających proces odchudzania.
Johimbina może również poprawiać działanie układu współczulnego, w tym zwiększenie wydzielania hormonów, takich jak adrenalina i noradrenalina, wpływając na rozszerzenie naczyń krwionośnych i podwyższenie ciśnienia. Substancja naturalnie pozyskiwana z kory johimby lekarskiej może też stymulować ośrodkowy układ nerwowy, pozytywnie wpływając na samopoczucie, skupienie uwagi oraz poziom energii.
Johimbina może oddziaływać na organizm człowieka na wielu poziomach, jednak należy pamiętać, że jej stosowanie wiąże się z pewnymi ograniczeniami. Z tego względu suplementacja powinna odbywać się z dużą ostrożnością.
Nasze bestsellery
Johimbina a odchudzanie - wpływ na komórki tłuszczowe
Do głównych właściwości johimbiny zalicza się jej udział w procesie spalania tkanki tłuszczowej. Istnieją doniesienia naukowe, z których wynika, że ten naturalny alkaloid może powodować nasilenie lipolizy tłuszczów oraz wspomagać uwalnianie kwasów tłuszczowych, które po uwolnieniu do krwiobiegu mogą zostać wykorzystane jako źródło energii. To działanie powoduje, że johimbina może wspierać spalanie tłuszczu, zwłaszcza w najbardziej opornych obszarach ciała, takich jak dolna część brzucha, pośladki czy uda.
Działanie naturalnego alkaloidu pozyskiwanego z johimby lekarskiej zbadano też pod kątem leczenia otyłości. Badania wykazały, że u kobiet stosujących rygorystyczną dietę suplementacja johimbiną prowadziła do istotnie większej redukcji masy ciała w porównaniu do grupy placebo. Ze względu na silne działanie termogenne johimbina może być przydatna u osób dążących do utraty tkanki tłuszczowej.
Właściwości johimbiny - co zyskuje organizm człowieka?
Dane naukowe skupiają się nie tylko na wpływie johimbiny na proces spalania tkanki tłuszczowej. Związek ten może też wpływać na potencję i libido poprzez hamowanie aktywności receptorów α-2-adrenergicznych w układzie nerwowym. Dodatkowo alkaloid może pozytywnie oddziaływać na rozszerzenie naczyń krwionośnych, ułatwiając osiągnięcie erekcji.
Do korzystnych właściwości johimbiny zalicza się też jej wpływ na funkcje psychoaktywne. Substancja poprzez stymulację ośrodkowego układu nerwowego może powodować lepsze skupienie uwagi i przyczyniać się do zmniejszenia uczucia zmęczenia. Dodatkowo może przyczyniać się do poprawy wydolności psychofizycznej organizmu, co jest szczególnie ważne podczas intensywnej aktywności fizycznej.
Dawkowanie johimbiny
Stosowanie johimbiny wymaga ostrożności ze względu na ryzyko wystąpienia poważnych działań niepożądanych, takich jak nadmierne pobudzenie, drżenie mięśni, wzrost ciśnienia krwi, uczucie nerwowości, rozszerzenie źrenic oraz nadmierne pocenie. Rekomendowana maksymalna dzienna dawka suplementu powinna wynosić 0,2 mg/ kg masy ciała.
Należy pamiętać, że stosowanie johimbiny nie powinno być długotrwałe, a przed rozpoczęciem suplementacji należy zasięgnąć porady lekarza. Johimbina często bywa łączona z kofeiną – może to nasilać jej efektywność, ale też zwiększać ryzyko skutków ubocznych.
Stosowanie johimbiny - skutki uboczne i przeciwwskazania
Przyjmowanie johimbiny wymaga ostrożności i monitorowania reakcji organizmu, gdyż może powodować skutki uboczne, takie jak nadmierne pobudzenie czy zwiększona potliwość. W niektórych przypadkach może też powodować bóle głowy oraz wzrost ciśnienia krwi.
Suplementy diety z johimbiną nie są wskazane dla osób z nadciśnieniem tętniczym, problemami żołądkowo-jelitowymi i zaburzeniami psychicznymi. Preparaty z alkaloidem pod postacią chlorowodorku johimbiny (yohimbine HCL) nie powinny też być przyjmowane przez osoby cierpiące na choroby serca oraz tarczycy.
Johimbina: pogromca komórek tłuszczowych - podsumowanie
Przemyślana suplementacja johimbiną może wspomagać proces redukcji tkanki tłuszczowej, zwłaszcza ze szczególnie opornych rejonów ciała, a także poprawiać sprawność seksualną. Stosowanie tego związku wymaga jednak rozwagi i wcześniejszej konsultacji z lekarzem, który przeanalizuje stan zdrowia i pomoże wykluczyć ewentualne przeciwwskazania. Johimbina (yohimbina) nie jest uznawana za substancję dopingującą, jednak decydując się na włączenie jej do diety, warto pamiętać o jej silnym oddziaływaniu na ośrodkowy układ nerwowy. Rozsądne stosowanie johimbiny pomoże osiągnąć zamierzone efekty.
Bibliografia