Kmin rzymski to roślina, której nasiona wyróżniają się aromatycznym smakiem oraz intensywnym zapachem. To przyprawa chętnie wykorzystywana podczas przygotowywania orientalnych dań, która może wykazywać pozytywny wpływ na organizm człowieka - kumin może m.in. wspomagać proces odchudzania, a także może działać przeciwbakteryjnie. Jakie wartości odżywcze ma kumin? Kmin rzymski - do czego stosować? Jakie właściwości wykazuje kmin rzymski?
Spis treści
Kmin rzymski - co to?
Kmin rzymski (z języka łacińskiego Cuminum cyminum L.), znany również jako kumin lub kmin egipski, to gatunek jednorocznej rośliny, zaliczanej do rodziny selerowatych. To przyprawa pochodząca z południowo-zachodniej Azji, którą można spotkać również w krajach Azji Środkowej, a także w Egipcie czy państwach znajdujących się we wschodniej części basenu Morza Śródziemnego. To szeroko rozpowszechniona roślina, której największym współczesnym producentem są Indie.
Kumin tworzy cienkie, obłe i mocno rozgałęzione pędy, które mogą osiągać ok. 50 cm wysokości. To zioło, z którego wyrastają duże, bardzo cienkie, złożone z nitkowatych odcinków, liście. Latem na szczytach pędów można znaleźć duże, baldachowate kwiatostany o czerwonej lub białej barwie. Przekwitnięte kwiaty przekształcają się natomiast w owocostany, które zawierają podwójne rozłupiny, rozdzielające się na dwie rozłupki.
Kmin rzymski to zioło o wysokich wymaganiach cieplnych, które preferuje żyzną i umiarkowanie wilgotną glebę. To wymagająca i trudna w uprawie roślina, która jest wykorzystywana przede wszystkim jako przyprawa, wyróżniająca się intensywnym, nieco ostrym smakiem.
Kmin rzymski a kminek zwyczajny
Kumin to przyprawa często mylona z kminkiem zwyczajnym - choć rośliny należą do tej samej grupy botanicznej, różnią się od siebie zarówno wyglądem, jak i wymaganiami czy smakiem.
Kmin rzymski to roślina jednoroczna, którą współcześnie trudno spotkać w środowisku naturalnym. To zioło uprawne, które nie jest odporne na mróz. Z kolei kminek to roślina dwuletnia, która naturalnie porasta tereny krajów europejskich, a także występuje w Azji czy w Afryce.
Nasiona kminu rzymskiego są większe i jaśniejsze od nasion kminku zwyczajnego. Co więcej, rośliny zdecydowanie różnią się smakiem i aromatem - kumin ma intensywny, cierpko-ostry posmak, z kolei kminek zwyczajny charakteryzuje się korzennym, nieco gorzkawym smakiem. Kmin rzymski ma również ziemisty zapach, natomiast kminek wyróżnia się lekko słodkim aromatem.
Polecane produkty
Kmin rzymski - wartości odżywcze
Kumin to roślina, która zawiera znaczne ilości cennych makroskładników. W 100 g zioła można znaleźć niemal 45 g węglowodanów, 22 g tłuszczów oraz 18 g białka. Co więcej, kmin rzymski zawiera błonnik pokarmowy oraz witaminy i składniki mineralne - do wartościowych mikroskładników obecnych w roślinie można zaliczyć m.in. wapń, żelazo, magnez, fosfor czy potas oraz witaminy z grupy B, takie jak witamina B1, witamina B2 czy witamina B6, jak również witaminę A, C czy E.
Kmin rzymski uznawany jest także za źródło związków bioaktywnych. Roślina zawiera bowiem polifenole, takie jak np. kwercetyna, kwas galusowy czy kwas p-kumarowy. Dodatkowo w kuminie można znaleźć olejki eteryczne, takie jak np. kuminaldehyd, safranal czy cymen, które są odpowiedzialne przede wszystkim za charakterystyczny aromat przyprawy.
Warto jednak zwrócić uwagę na fakt, iż w codziennym jadłospisie kumin wykorzystywany jest jedynie w niewielkich ilościach, jako dodatek do potraw. Tym samym, choć przyprawa obfituje w cenne związki, wraz z kminem egipskim do ludzkiego organizmu dostarczane są jedynie śladowe ilości pożądanych substancji.
Kmin rzymski - właściwości. Jak działa kumin?
W kulturze ludowej kmin rzymski jest wykorzystywany od setek lat jako wsparcie w różnego rodzaju schorzeniach. Roślinie przypisuje się m.in. właściwości przeciwzapalne, moczopędne, przeciwdrobnoustrojowe, jak również pobudzające wydzielanie soków trawiennych czy poprawiające trawienie. Znalezienie badań naukowych potwierdzających niektóre z potencjalnych działań kminu rzymskiego może okazać się niemożliwe, jednak wśród dostępnych publikacji można odnaleźć liczne analizy potwierdzające pozytywny wpływ kuminu na ludzki organizm. Jak kmin rzymski może oddziaływać na funkcjonowanie człowieka?
Dotychczas przeprowadzone badania wskazują, że kmin egipski może przyczyniać się do poprawy profilu lipidowego krwi. Stosowanie kuminu zarówno w postaci zmielonych nasion, jak i w formie olejków eterycznych czy ekstraktów może powodować zmniejszenie stężenia cholesterolu całkowitego w surowicy krwi, a także może wpływać na obniżenie poziomu frakcji LDL, określanej mianem "złego" cholesterolu. Publikacje sugerują również, iż kumin może korzystnie oddziaływać na organizmy osób zmagających się z cukrzycą typu II - kmin rzymski może wpływać na obniżenie stężenia glukozy na czczo we krwi, a także może zmniejszać poziom trójglicerydów i powodować wzrost poziomu cholesterolu HDL, nazywanego "dobrym" cholesterolem.
Wyniki niektórych analiz informują, że kmin rzymski może łagodzić występowanie niepożądanych objawów wśród osób borykających się z zespołem jelita drażliwego (IBS). Dostępne dane wskazują, że ekstrakt z kuminu może zmniejszać bóle brzucha i wzdęcia, a także może pozytywnie oddziaływać na wypróżnienie. Ponadto roślina może wykazywać właściwości bakteriostatyczne i bakteriobójcze, a także działanie przeciwwirusowe, wspomagając tym samym kontrolę infekcji wywołanych w szczególności przez szczepy Staphylococcus aureus.
Przyprawa z rodziny selerowatych może również wspierać proces redukcji masy ciała. Uzyskane dane sugerują, że kmin rzymski może wspomagać odchudzanie, przyczyniając się do redukcji wartości wskaźnika BMI oraz do zmniejszenia obwodu talii, a tym samym może stanowić wartościowy składnik diety redukcyjnej.
Kmin rzymski - jak stosować?
Kumin to roślina przyprawowa, która jest chętnie wykorzystywana w różnych kuchniach świata jako aromatyczny dodatek do potraw. To zioło o intensywnym, nieco ostrym smaku, które jest chętnie stosowane podczas przygotowywania dań mięsnych, np. gulaszu, jagnięciny czy drobiu, a także jest wykorzystywane do tworzenia marynat i produktów kiszonych. Kumin chętnie jest używany do zup, pieczywa i ziemniaków, a niekiedy stanowi również dodatek do ryżu czy serów. Co więcej, zioło jest stosowane podczas produkcji nalewek i likierów, a także używane w trakcie przygotowywania hummusu czy chili con carne.
Kumin doskonale komponuje się z przyprawami takimi jak cynamon, kardamon, imbir, goździki czy gałka muszkatołowa. Roślinę często można znaleźć również wśród składników gotowych mieszanek przyprawowych, takich jak curry czy garam masala.
Ponieważ kmin rzymski mielony stanowi intensywną i aromatyczną przyprawę, już niewielkie ilości składnika mogą znacząco wpływać na smak i zapach przygotowywanych potraw.
Kmin rzymski - przeciwwskazania
Kmin rzymski jest uznawany za bezpieczną przyprawę, która nie powinna przyczyniać się do występowania niepożądanych objawów. Jednocześnie roślina jest dobrze tolerowana przez organizm człowieka.
Ze względu na fakt, iż kumin może wchodzić w interakcje z niektórymi lekami, szczególną ostrożność powinny zachować osoby przyjmujące antybiotyki, a także farmaceutyki przeciwzapalne czy przeciwcukrzycowe. Czujność powinny zachować także osoby przyjmujące leki przeciwdrgawkowe, gdyż kmin rzymski może zakłócać ich działanie.
Kmin rzymski - skutki uboczne
Kmin rzymski stosowany okazjonalnie w umiarkowanych ilościach nie powinien powodować występowania niepożądanych skutków ubocznych. Wśród osób, które długotrwale przyjmują znaczne ilości przyprawy, można natomiast zaobserwować zwiększone ryzyko krwawienia czy też powikłania oddechowe. Niekiedy może dojść również do zapalenia skóry.
Bibliografia:
- https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/26010662/
- https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/30088304/
- https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/30000933/
- https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/34825421/
- https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/34371114/
- https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/33893678/
- https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/34421837/
