Żurawina - właściwości zdrowotne skryte w niewielkich owocach

Żurawina to roślina od wieków wykorzystywana w medycynie i ziołolecznictwie. Wykazuje szereg prozdrowotnych właściwości, a najbardziej znane jest jej przeciwbakteryjne działanie w infekcjach dróg moczowych.

Owoce żurawiny stanowią bogactwo wielu cennych związków, m.in. witaminy C czy flawonoidów. To dzięki zawartości tych substancji owoce rośliny mogą pozytywnie oddziaływać na ludzki organizm i wspierać go we właściwym, codziennym funkcjonowaniu.

Żurawina - co to jest?

Żurawina należy do rodziny wrzosowatych, a jej najbardziej rozpowszechnioną odmianą jest żurawina wielkoowocowa, wywodząca się z Ameryki Północnej. To wieloletnia roślina, której owoce w postaci niewielkich, czerwonych kuleczek, wyglądem przypominają jagody.

Owoce żurawiny wyróżniają się cierpkim i kwaskowatym smakiem, jednak stanowią bogactwo cennych substancji i składników odżywczych.

Żurawina - co się kryje w jej owocach?

Czerwone, niepozorne kuleczki żurawiny to bogactwo błonnika pokarmowego, a także witamin i składników mineralnych, m.in.:

• wapnia,
• żelaza,
• magnezu,
• witamin z grupy B,
• witaminy C,
• witaminy E.

To także skarbnica bioaktywnych związków roślinnych i przeciwutleniaczy, a przede wszystkim polifenoli. W żurawinie znajduje się m.in.:

• kwercetyna,
• mirycetyna,
• peonidyna,
• kwas ursolowy,
• proantocyjanidyny.

Co ciekawe, wiele związków odżywczych znajduje się głównie w skórce owoców żurawiny. Tym samym ilość bioaktywnych substancji np. w soku żurawinowym może być znacznie zmniejszona.

Właściwości żurawiny. Na co działa żurawina?

Składnikiem żurawiny o prozdrowotnych właściwościach jest jej owoc, a całą "moc" roślina zawdzięcza obecności związków, takich jak flawonoidy, antocyjany, proantocyjanidyny czy kwasy organiczne.

Żurawina a stres oksydacyjny

Ze względu na obecność flawonoidów, a w szczególności kwercetyny i mirycetyny, żurawina może działać antyoksydacyjnie i wspomagać walkę z wolnymi rodnikami. Owoce rośliny mogą także wspierać zmniejszenie stresu oksydacyjnego.

Żurawina a układ moczowy

Owoce żurawiny wykorzystywane są powszechnie we wspomaganiu walki z infekcjami układu moczowego. Żurawina może wykazywać właściwości antybakteryjne, szczególnie w stosunku do bakterii odpowiedzialnych za infekcje dróg moczowych. Wówczas substancje zawarte w żurawinie mogą zakwaszać mocz, hamować namnażanie bakterii i blokować ich przyleganie do błon śluzowych układu moczowego.

Profilaktyczne wykorzystywanie żurawiny może także wspomóc redukcję częstotliwości nawracania infekcji układu moczowego. Dodatkowo owoce rośliny działają moczopędnie i mogą przyspieszać pozbycie się bakterii z organizmu.

Polecane zioła i ekstrakty

Żurawina a układ krążenia

Zawarte w owocach żurawiny substancje, m.in. flawonoidy, mogą działać hamująco na powstawanie zakrzepów krwi, a także przyczyniać się do rozszerzania naczyń krwionośnych. Tym samym żurawina może zmniejszać ryzyko problemów układu krążeniowego oraz może wpływać na obniżenie ciśnienia tętniczego krwi.

Jakby tego było mało, liczne antyoksydanty obecne w owocach rośliny mogą zapobiegać utlenianiu cholesterolu, a tym samym pozytywnie wpływać na naczynia i chronić je.

Żurawina a układ oddechowy

Żurawina może także działać wspomagająco przy infekcjach górnych dróg oddechowych, a co więcej, może wykazywać działanie przeciwzapalne i odkażające na jamę ustną i gardło oraz wspomagać walkę z przeziębieniem i grypą. Jej działanie wzmacniające organizm może wynikać między innymi z wysokiej zawartości witaminy C.

Inne właściwości żurawiny

Żurawina może być stosowana również w terapii choroby wrzodowej żołądka. Dzięki obecności proantocyjanidynów i garbników może zmniejszać lub hamować "przyczepianie się" chorobotwórczych bakterii do komórek nabłonka żołądka.

Świeża czy suszona żurawina?

Świeża czy suszona żurawina? Oto jest pytanie! Już więc spieszymy z odpowiedzią na nie!

Proces suszenia żurawiny przyczynia się do koncentracji cukru zawartego w owocu, co powoduje wzrost zawartości cukrów prostych i zmniejszenie poziomu wody, i błonnika pokarmowego.

Choć zarówno świeża, jak i suszona żurawina stanowią bogactwo cennych składników odżywczych, nieprzetworzone owoce żurawiny mają ich zdecydowanie więcej, a suszenie owoców rośliny przyczynia się do zmniejszenia zawartych w nich przeciwutleniaczy.

Co równie ciekawe, świeża żurawina zawiera aż 90% wody, a 100 g owocu ma jedynie 46 kcal. Z kolei w 100 g żurawiny suszonej znajduje się aż 330 kcal.

Tym samym świeża żurawina to produkt, który z powodzeniem może być wykorzystywany na diecie redukcyjnej. Ze względu na bogactwo błonnika, surowa żurawina może pomóc zaspokoić głód i zapewnić uczucie sytości. Jednakże jej suszona wersja, spożywana niekontrolowanie, z uwagi na wysoką energetyczność i większą zawartość cukrów prostych, nie jest już mile widzianym składnikiem diety osób, które pragną pozbyć się zbędnych kilogramów.

Można więc stwierdzić, iż świeża żurawina to zdecydowanie lepszy wybór. Jednak jej cierpki, kwaśny smak utrudnia bezproblemową konsumpcję. Warto więc wykorzystać świeżą żurawinę jako dodatek do różnego rodzaju dań czy wypieków np. do owsianki, koktajlu czy mięsa. Dobrym rozwiązaniem może być także dostarczanie do organizmu owoców żurawiny w postaci herbaty, soku czy suplementu diety w tabletkach.

ile żurawiny dziennie? Porcja żurawiny w codziennej diecie

Odpowiednia dzienna porcja żurawiny, która może pozytywnie wpłynąć na stan zdrowia i pracę organizmu, zależy oczywiście od formy i rodzaju wybranego produktu.

W wielu badaniach naukowych, w których potwierdzono pozytywny wpływ świeżych owoców żurawiny na zdrowie, wykorzystywano od 100 do 400 mg produktu na dobę. W przeliczeniu na owoce suszone to od 7 do 10 g każdego dnia.

Warto zachować zdrowy rozsądek stosując żurawinę. Szczególną ostrożność powinny zachować osoby z problemami krzepnięcia krwi, stosujące warfarynę. Żurawina może wówczas zmniejszyć krzepliwość krwi.

Również osoby cierpiące na niedobór wapnia powinny zachować czujność, gdyż żurawina zawiera szczawiany, a te mogą zaburzać wchłanianie wapnia ze spożywanych pokarmów.

Bibliografia:

1. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/24228191/
2. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/35285701/
3. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/34473789/
4. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/32945735/